Sognefjord / Floro

(klik op de titel om de HD video op Youtube te bekijken)


Vanochtend zijn we met de airport express train vanuit het centrum van Oslo terug naar Gardermoen gegaan. Op zich lukt het aardig om Noors te begrijpen wanneer er ergens dingen geschreven staan. In praktijk wordt het lastig wanneer er opeens net iets anders aan de hand is dan hetgeen je verwacht. Bijvoorbeeld als er onderhoud aan het spoor is en de airport train opeens niet van het Nationaal Theater vertrekt maar je eerst naar het centraal station moet. Gelukkig gaat de eerste Noorse die we het vragen dezelfde kant uit….

Wat echt lastig wordt is om vervolgens vanuit de hoofdterminal van het internationale vliegveld toch weer bij ons vliegtuig bij de GA terminal uit te komen. Bij de informatiebalie op het vliegveld weet het mannetje te vertellen dat ik de eerste ben die die vraag stelt. Bemoedigend. De taxichauffeur kijkt ons al helemaal raar aan, zeker wanneer we het adres niet weten (we kunnen wel ons vliegtuig aan de andere kant van de runway aanwijzen blijkt later). En of de bus bij B18 ook daadwerkelijk vandaag nog gaat komen (en zo ja hoe laat) wordt ook niet echt duidelijk.

Uiteindelijk bij het vliegtuig aangekomen zit het verder allemaal mee. We hebben een printertje op een accu gekocht in Nederland om de IFR kaartjes te kunnen printen onderweg. Dat werkt prima in de schaduw onder het vliegtuig, zeker wanneer je er zelf goed voor gaat zitten aan de kant waar de wind vandaan komt. Marijke is ondertussen de departure en parking fees aan het betalen. De piloot van de 767 die naast ons staat zit iets ruimer in zijn tijd voordat hij naar Le Bourget vliegt en komt gezellig onze Diamond bekijken. Marijke komt om 5 voor 12 bij het vliegtuig aan terwijl we een flight plan hebben om 12 uur maar ook dat blijkt hier op het internationale vliegveld van Noorwegen geen enkel punt.

We worden er gewoon even tussen gepropt halverwege de baan, wel geruststellend dat de grote Boeing aan het begin van dezelfde runway even bevestigt dat hij “lining up only is”. Net voorbij het einde van de runway kunnen we onze bocht naar links in de richting van Sogndal al inzetten zodat de Speedbird achter ons ook kan vertrekken. Er staat niet veel wind, maar in het heuvelachtige gebied is het mede door de warmte wel direct behoorlijk turbulent. Op de autopilot blijft de computer dan ook achter de feiten aanlopen zodat je eigenlijk beter gewoon op de hand kunt vliegen. Eenmaal op hoogte is het super kalm.

De regionale maatschappijen maken kennelijk in de zomer minder vluchten. Als gevolg hiervan wordt een aantal van de kleinere vliegvelden in de buurt gewoon eerder gesloten. Stond absoluut niets van in de NOTAMs en ons flight plan naar Sogndal was dan ook gewoon goedgekeurd. Eenmaal in de lucht blijkt het anders te liggen. Sogndal is al gesloten, dus of we willen aangeven waar we dan maar naar toe willen gaan. Daar waren we dan gelukkig wel weer op voorbereid, we zullen bij Sogndal gewoon rechtdoor blijven vliegen tot we aan de westkust bij Floro aankomen.

Er blijkt onderweg ook veel meer bewolking te zijn dan voorspeld, en uiteindelijk sluit het wolkendek zich toch weer volledig onder ons. We zijn inmiddels dichter bij Sogndal aan het einde van het Sognefjord en zouden toch graag ook het fjord zelf willen zien. We kunnen nog wel 4000 voet zakken tot 7000 voet zonder het gevaar te lopen iets te raken, dus vragen we toestemming om te dalen. Goeie zet want al snel komen we onder de wolken en is het echt helemaal fantastisch. We cancellen IFR en volgen voorlopig gewoon het water. Het fjord kronkelt de komende 150 kilometer tot de oceaan onder ons en links en rechts om ons heen zijn er nog een hoop besneeuwde bergtoppen te zien. Echt geweldig mooi hier.

Het vliegveld van Floro ligt midden tussen allerlei eilanden direct aan het water en ook de nadering hier is prachtig. Er is absoluut niets te doen, er blijken die dag maar 4 of 5 vliegtuigen te landen. De superaardige man in de toren laat ons direct binnen en is allang blij met wat gezelschap.

Het hotel ligt aan de andere kant van het schiereiland, ook direct aan het water bij een haventje. In Floro wonen nog geen 10.000 mensen. Heel leuk om een dag te zijn en echt totaal anders dan onze eerste dagen in Copenhagen en Oslo. We wandelen in een uur of 2 om de centrale heuvel heen (het vliegtuig staat er nog) voordat we even wat gaan eten en drinken aan de haven. Qua sfeer lijkt het een beetje op Alaska en ook het publiek zou er voor een deel zo vandaan kunnen komen.

We zijn allebei doodmoe. Vroeg naar bed en morgen vliegen we aan het begin van de middag verder over Sandane airport naar Alesund. De man in de toren heeft ons nog wat tips gegeven om onderweg te bekijken, zodat we alles bij elkaar ruim een uurtje onderweg zullen zijn. Als het weer blijft meewerken gaan we lekker VFR zodat we alles goed kunnen zien.

Na Alesund verwachten we nog een dagje naar Trondheim te gaan en dan door naar Bodo tegenover de Lofoten.